Ależ wspaniali ludzie!

Dojeżdżamy pod Norynbergie. Długo nie potrafimy niczego złapać. Jakaś niemoc i niechęć tutaj. Po dwóch godzinach przyjeżdża grat-złom-hipisowski wóz.

Gdy do niego podchodzę człowiek w środku nawet mnie nie słucha. Pyta tylko "where?". Pokazuję na mapie. Spoko. Jedziemy.

Rozmawiamy z nim, a on wyjawia nam, że wstał rano i pomyślał, że musi kogoś podwieźć na stopa. Jeździł po autostradzie i znalazł nas. Ale historia! Dzięki takim ludziom wierzę, że żyję w dobrym świecie.

Na dowiedzenia dostajemy od niego pyszną niemiecką czekoladę.

Zdjęcia (2)

Komentarze (0)