2014
27
kwi
Europa to bardzo mały kawałek Ziemi
Chorwacja, Zagreb
Przejechano 979 km
Na stację dojeżdżam z uśmiechem - wszystko jest jak zaplanowane. Teraz tylko się wyspać. Podchodzę na tył stacji i widzę samotnie podróżującą dziewczynę - sytuacja nieomal jednoznacznie mówi, że to autostopowiczka. Radośnie witam się po Polsku, ale odpowiedzi brak, więc zaczynam po angielsku.
Rozmowę przerwa mi ktoś rzucający się na moją szyję i tulący mnie gorąco. Półprzytomny ze zmęczenia w osobie tej odnajduję Emilię - moją koleżankę sprzed roku poznaną w Macedonii! Ależ szczęście, ależ przypadek! Odnalezienie się pośród tysięcy kilometrów dróg jedynie potwierdza moją tezę, że jeżeli pewne rzeczy mają się zdarzyć, to się zdarzą. Jeżeli mam kogoś spotkać to go spotkam, bo tak po prostu być musi. Całe nasze życie to magiczna przeplatanka decyzji - zarówno naszych jak i innych - często myśl ta motywuje mnie, gdy samotnie stoję kilka godzin na bezdrożach - ktoś tam na pewno zaraz się zjawi i cała podróż ułoży się w dobrze dobraną mozaikę.
Kilka bardzo drogich piwek spędzonych w towarzystwie Emilii, jej towarzysza Czarka oraz kolejnej pary kończę rozkładając namiot i życząc pozostałym dobrej nocy. To był świetny dzień!
Rano leniwie zbieram rzeczy i do roboty! Emilia opuszcza stację w godzinach późnonocnych z polskim kierowcą TIR jadącym w stronę Rijeki. Ja mam trudniejsze zadanie - dostać się w stronę wschodniej Chorwacji. Ruch skierowany w stronę Zagrzebia/wybrzeża nie napawa optymizmem. Po krótkiej wymianie zdań z jednym kierowcą wpadam jednak na szalony pomysł - LET'S DO IT!
Proponuję kierowcy manewr w stronę Stacji Śmierci (zainteresowanych odsyłam do innych wypraw po informacje na temat tej okropnej stacji pod Zagrzebiem). Można na niej przejść na drugą stronę, więc mógłbym stamtąd spróbować kogoś znaleźć na wschód. Kierowca przytakuje na moją propozycję.
Mój towarzysz podróży źle mówi po angielsku, więc przełączamy się na polski - dużo lepiej (: W trakcie jazdy kierowca świetnie ogarnia sytuację - zatrzymuje się na zjeździe na autostradę na wschód i pyta czy nie lepiej byłoby łapać mi tutaj - rzut oka na mapę - są bramki TOLL - długo nie myślę. Dziękuję serdecznie i wysiadam w szczerym polu na moście, zaraz przed zjazdem. Oby te bramki tutaj były.
Rozmowę przerwa mi ktoś rzucający się na moją szyję i tulący mnie gorąco. Półprzytomny ze zmęczenia w osobie tej odnajduję Emilię - moją koleżankę sprzed roku poznaną w Macedonii! Ależ szczęście, ależ przypadek! Odnalezienie się pośród tysięcy kilometrów dróg jedynie potwierdza moją tezę, że jeżeli pewne rzeczy mają się zdarzyć, to się zdarzą. Jeżeli mam kogoś spotkać to go spotkam, bo tak po prostu być musi. Całe nasze życie to magiczna przeplatanka decyzji - zarówno naszych jak i innych - często myśl ta motywuje mnie, gdy samotnie stoję kilka godzin na bezdrożach - ktoś tam na pewno zaraz się zjawi i cała podróż ułoży się w dobrze dobraną mozaikę.
Kilka bardzo drogich piwek spędzonych w towarzystwie Emilii, jej towarzysza Czarka oraz kolejnej pary kończę rozkładając namiot i życząc pozostałym dobrej nocy. To był świetny dzień!
Rano leniwie zbieram rzeczy i do roboty! Emilia opuszcza stację w godzinach późnonocnych z polskim kierowcą TIR jadącym w stronę Rijeki. Ja mam trudniejsze zadanie - dostać się w stronę wschodniej Chorwacji. Ruch skierowany w stronę Zagrzebia/wybrzeża nie napawa optymizmem. Po krótkiej wymianie zdań z jednym kierowcą wpadam jednak na szalony pomysł - LET'S DO IT!
Proponuję kierowcy manewr w stronę Stacji Śmierci (zainteresowanych odsyłam do innych wypraw po informacje na temat tej okropnej stacji pod Zagrzebiem). Można na niej przejść na drugą stronę, więc mógłbym stamtąd spróbować kogoś znaleźć na wschód. Kierowca przytakuje na moją propozycję.
Mój towarzysz podróży źle mówi po angielsku, więc przełączamy się na polski - dużo lepiej (: W trakcie jazdy kierowca świetnie ogarnia sytuację - zatrzymuje się na zjeździe na autostradę na wschód i pyta czy nie lepiej byłoby łapać mi tutaj - rzut oka na mapę - są bramki TOLL - długo nie myślę. Dziękuję serdecznie i wysiadam w szczerym polu na moście, zaraz przed zjazdem. Oby te bramki tutaj były.
Zdjęcia (2)
Komentarze (0)
Zasoby: 
21.014 
21.735 
1.082.171 
3.423 
